อุ๊ย…ฉันอยากจะแสร้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้ยิน แต่พวกเขามีอะไรมากกว่านั้นและดึงผม ฉันอยากจะเข้าไปแทรกแซง แต่ฉันคิดว่ามันดีเกินไปในที่ที่ฉันอยู่และถ้าฉันเข้าไปแทรกแซงพวกเขาจะรู้สึกอับอาย
พวกเขาสามารถปลุกฉันโดยไม่รู้ตัวและไม่เป็นผล ฉันหลับตาลงและพยายามไม่คิดอะไรโดยไม่สนใจความมืดอย่างชัดเจนและพยายามที่จะหลีกเลี่ยงจากหัวใจที่เย็นชาที่เลือดร้อนไหลผ่านเส้นเลือดของฉัน ความไม่มั่นคงเพียงครั้งที่สองก็เพียงพอแล้วที่ฉันจะขาดด้วยด้ายเส้นเล็ก ๆ ที่ฉันนอนอยู่ ฉันพยายามอุ่นเครื่องด้วยภาพที่สร้างขึ้นจริงของ ...
- บาเออะ… !!! ไปบอกเขาเดี๋ยวนี้! ไปเลย!
- มันดีสำหรับเขา…ฉันสาบานว่ามันดี…อย่าเขย่าโดยไม่จำเป็น
- คุณ…ไม่แน่นะ…
- ฉันไม่ได้ซ่อนอะไรจากคุณ คุณไม่เข้าใจ.
- อ๊า ... แม่คุณ! คุณกำลังโกหก ... คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันจะถามอะไร?
ฉันรู้สึกว่าตัวเองแทบระเบิดและกระโดดลงจากเตียงคิดจะเถียงกับพวกเขา สองก้าวฉันไปถึงประตูและเกือบจะถอดบานพับออก เบื้องหน้าของฉันมีเงาของสิ่งมีชีวิตสองตัวที่สั่นสะท้านเหมือนเจลาตินในแสงที่พร่าเลือน มันเป็นความรู้สึกมากกว่าวลีที่ชัดเจนและฉันตระหนักด้วยความประหลาดใจว่าฉันไม่ต้องกังวลที่จะเปิดประตูเลย ฉันทำอะไรลงไป? ฉันกำลังจะตายและตอนนี้ฉันกำลังรอการแสดงความยินดีจากพวกเขา? สองคนนี้มองฉันด้วยความประหลาดใจและฉันก็ตกตะลึงกับภาพลักษณ์ของพวกเขา ออกจากมุมตาของฉันฉันพยายามที่จะเห็นบางสิ่งบางอย่างที่เป็นจริงในห้อง ตกลง. ขนเริ่มยืดยาวไปตามเตียงหลังจากนอนหลับสนิท ฉันค่อยๆหันหัวไปที่หน้าต่างและถอยหลัง ฉันเห็นแสงสีส้มจากไฟถนนที่พยายามส่องผ่านมู่ลี่ ฉันถอยหลังไปอีกก้าวแล้วหันหลังให้กับพวกเขา อะไรกันเนี่ย?! ฉันติดผนังด้วยขนม้าลาย!? มีบางอย่างไม่โอเค แต่อาจเป็นเพียงแสงระหว่างมู่ลี่ที่ยังพิมพ์อยู่บนเรตินา ฉันได้ยินเสียงประตูหน้าขยับราวกับว่ากระแสน้ำไหลแรง พวกเขาวิ่งหนีฉันได้ยินเสียงฝีเท้าที่เร่งรีบของพวกเขามุ่งหน้าไปที่ลิฟต์ มันไม่น่าจะเป็น…เขาเปิดประตูและพวกเขาร่วมกันก้าวเข้าสู่เป้าหมายระดับเจ็ด Macพวกเขาจะอยู่ด้วยกันจนถึงวินาทีสุดท้าย
เขาอยู่ที่เท้าของฉันและฉันรู้สึกสับสนไปหมด ฉันทิ้งเขาไว้ (คุณบอกว่าเขาใกล้จะเป็นโรคหลอดเลือดสมอง ... ถ้าดวงตาของเขาโผล่ออกมาจากหัวมากกว่านั้นเขาจะต้องมองหาหอยทากตัวเมียของเขาเมื่อฉันไม่ได้กีดกันเขาจากอิสระอีกต่อไป) และฉันก็ไป ไปที่เตียง
ตอนนี้มันเงียบ ... และฉันจะได้นอนหลับอย่างสงบ ... (เฮ้ฉันตื่นแล้ว! คุณไม่มีอะไรจะบอกฉันเพราะคุณไม่อยู่อีกต่อไป!)
